دروازه ورودی شیراز، تنگه الله اکبر است. از فراز این تنگه چشم انداز جلگه شیراز چنان بیننده را غافلگیر و محصور می کند که در برابر این همه زیبایی و بازی دل انگیز طبیعت بی اختیار و در مقام شگفتی الله اکبر بر زبان جاری می کند. نام این تنگه به همین خاطر به تنگه الله اکبر معروف شده است. تنگه الله اکبر به دروازه الله اکبر ختم می شود و شیراز با آن آغاز می گردد.

در دوران سلطنت دیلمیان بر فارس بر مطلق تنگه، طاق بلندی برای دیده بانی ساخته بودند. طاق بلند دروازه قرآن که درگذر زمان رو به سستی و ویرانی نهاده بود، در دوران کریم خان زند مرمت شد و دو طاق دیگر در دو جانب طاق اصلی بر آن افزوده شد تا نگهبانان محلی برای استراحت داشته باشند. بر بالای طاق هم اتاقک کوچکی ساخته شد و در آن دو قرآن خطی قرار دادند تا به رسم دیرینه ایرانیان مسافران از زیر قرآن عبور کنند و از برکت آن سلامت به مقصد رسند به همین علت طاق های بلند به طاق قرآن و بعدتر به دروازه قرآن شهرت یافت. این قرآن ها به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری بود که به قرآن های هفده من، نیز معروف اند و اینک از دروازه قرآن شیراز به موزه پارس انتقال داده اند.

محمد زکی خان نوری در زمان عهد قاجاریه دروازه قرآن شیراز را که دچار صدمات و آسیب های زیادی شده بود تعمیر و بازسازی نمود. این بنای تاریخی در سال 1315 هجری شمسی به دستور رضاخان پهلوی تخریب گشت و سپس در سال 1328 هجری شمسی از طریق یکی از بازرگانان شیراز به نام حاج حسین ایگار معروف به اعتماد التجارز در فاصله نه چندان دوری از دروازه قرآن قدیم ساخته شد.

دروازه قرآن شیراز جدید در ابعاد بزرگ تر و دارای دهانه قوسی شکل مانند است که دو ورودی بر روی جرزهای دو سمت دروازه ساخته شده و اتاق چهار گوشی برای قرار دادن قرآن مشاهده می گردد. در گرداگرد این بنا آیه هایی قرآنی به خطوط ثلث و نسخ نقش بسته است.

دروازه قرآن در فاصله نه چندان دوری از بناهای تاریخی آرامگاه خواجوی کرمانی، باغ جهان نما، آرامگاه حافظ شیرازی واقع شده است . در ضمن علاقه مندان به آثار تاریخی می توانند با توجه به عکس هایی که از دروازه قرآن در این مطلب گرد آوری شده نگاه اجمالی به این بنای باشکوه و عظیم داشته باشند.

منبع : نشاط آوران